Hulpvraag

‘Kinderen zijn breekbaar.

Volwassenen zijn gelijmde kinderen.’

De hulpvragen waar ik in mijn praktijk mee te maken krijg zijn divers van aard.

Waar lopen mensen in onze huidige maatschappij tegen aan? Thema’s die ik zoal tegenkom is: verlaagd zelfbeeld, prestatiedruk, opgebrand raken, bestaansrecht, gebrek aan zelfvertrouwen, moeite hebben grenzen te bewaken, hooggevoeligheid, puberaal gedrag, onbalans, niet nee kunnen zeggen, misbruik, verslavingsgevoeligheid, suïcidale gedachten, communicatie problemen, opvoedkundige uitdagingen, niet gehoord of gezien worden. angst voor verandering enz.

De werkelijke oorzaak van een hulpvraag ligt in de regel in ons verleden (met name in de jeugd). Dit is terug te herleiden naar o.a. opvoedkundige patronen, misleidende overtuigingen, traumatische gebeurtenissen. Zaken die op jonge leeftijd al overlevingsmechanismen triggeren met als doel je eigen veiligheid te bewaken. Ieder individu is getraumatiseerd, zonder uitzondering. Trauma betekent niet per definitie een levensbedreigende situatie maar dit kunnen ook kleinere voorvallen zijn, met uiteindelijk een grote impact. Liefde en aandacht (met name het gebrek daar aan),  opvoeding, pesten, onderwijs, religie enz. kunnen hieraan ten grondslag liggen. Met belemmerende overtuigingen en overlevingsmechanismen tot gevolg, tot in lengte van dagen. Wij kijken samen ‘achter’ jouw hulpvraag op zoek naar mogelijke oorzaken en/of trauma’s, opdat deze na herkenning en erkenning getransformeerd kunnen worden.

Niet iedere behoefte aan begeleiding is per definitie een hulpvraag. Een intrinsieke behoefte tot verandering omhelst een ontwikkelingsvraag. Bijvoorbeeld ‘ik ben op zoek naar een nieuwe baan, ik wil mijn communicatie verbeteren of ik wens meer balans tussen in- en ontspanning’ enz. Ontwikkelingsvragen verdienen eveneens aandacht en professionele begeleiding.