Kwetsbaarheid is teer maar oh zo mooi, menselijk en iets om dankbaar voor te zijn.

Ik kwam het woord kwetsbaarheid tegen lezende in het positieve boek van Mark Verhees (4positiviteit) . In onze hedendaagse maatschappij wordt kwetsbaarheid soms gezien als een tekortkoming en niet als een kracht. Iets wat je beter niet kunt laten zien, een kant van jezelf die anderen maar beter niet mogen weten, want stel je voor ….

Stel je voor wat? Dat je erop afgerekend wordt? Dat anderen je wellicht minder aardig vinden, minder sterk vinden, minder …. Ja wat eigenlijk? Als anderen dat al zullen vinden, dan zegt dit zoveel meer over de ander dan over jezelf. Vanzelfsprekend, dat weten we toch allemaal al, maar handelen we er ook naar? Durf jij jouw kwetsbaarheid ook te tonen?

Diegene die dit wel durft is zich terdege bewust van de kracht die in kwetsbaarheid verborgen zit. Want om je kwetsbaar op te stellen dien je over kracht te beschikken. Geen fysieke kracht maar innerlijke kracht. Dan kunnen de muurtjes om je heen weg, mag je je overlevingsmechanisme laten zakken, dat voelt een stuk lichter en een stuk dichter bij wie je werkelijk bent.

En vergeet niet, door jezelf kwetsbaar op te stellen geef je een ander ook de mogelijkheid om kwetsbaar te durven zijn.